SABADO"T LINGGO

      Nasilaw ang mga mata ko sa araw sa kalagitnaan ng aking tulog.Ayaw ko pang gumising ngunit kahit na nakapikit ay alam kong umaga na.Pagkabangon ko ay saktong-saktong tinawag ako ng aking kaklase mula sa labas ng aming bahay.Agad namang bumangon ang aking katawan mula sa pagkakahiga upang maligo't maghilamos.Lumabas ako ng aming tahanan ng hindi man lang nilalagyan ng laman ang aking tiyan.Ngunit binalewala ko iyon dahil mahigit dalawang oras na kaming huli at malayo pa ang aming pupuntahan.Ngayong araw kasi ay gagawa kami ng kiosk,gagamitin namin ito sa pagbebenta na proyekto namin sa asignaturang E.S.P.Mula sa amin kasama ko ang isa kong kaklase,tinungo namin ang bahay ng isa pa naming kaklase sa Agnes.Pagkadating namin doon,nadatnan naming nag-uumpisa na sila sa paggawa at hinihintay na lamang ang aming kooperasyon at pagtulong.Walang anu-ano ay agad naming binaklas ang mga kahoy at muli itong isiniayos ayon sa aming gusto.Tirik na tirik na ang araw kaya naman napagpasiyahan naming magpahinga at magtanghalian muna.Nang agad kaming matapos ay ipinagpatuloy na namin ang paggawa ng kiosk.Kung kailan malapit na kaming matapos tsaka kami nahirapan.Mabuti na lamang at tumulong ang nanay ng aking kaklase at ang isa pang kapitbahay nilang babae.Habang pinapanuod ko sila,sinasabi ko sa aking sarili na tunay ngang malalakas din ang mga babae tulad naming mga lalake,kaya't marapat lamang namin silang galangin at huwag maliitin ang kanilang mga kakayanan.Malakas sila,at matagal na nilang napatunayan iyon.Hindi kami naantala sa pagod at init na natatanggap ng aming katawan.Pinilit naming maging malakas para lang maging matagumpay ang gawaing ito.Natapos namin ang paggawa ng kiosk dahil sa pagtutulungan,kooperasyon,at pagkakaisa ng aming grupo.At buong puso naming ipagmamalaki kung ano ang aming nagawa.

  

     Linggo na ng umaga,at agad akong napangiti ng naisip kong wala namang gaanong takdang-aralin.Ngayon,ang aking oras ay maaari kong gugulin sa anumang bagay na aking gugustuhin.At tulad ng nakagawian,iginugol ko ang buong orad kong maghapon sa panunuod.Kung hindi ko pa siguri naalala na kailagan kong magpaskil sa aking blog ay hindi pa ako titigil.Pagkatapos kong gawin ito ay naisip ko na ring matulog ng maaga.Upang hindi antukin at mahuli sa pagpasok bukas.